Fotoacademie jaar 2

In januari 2020 rondde ik mijn eerste semester van mijn tweede jaar aan de Fotoacademie af. Tijdens dit semester kwam ik er achter hoeveel ik eigenlijk in het eerste jaar heb geleerd. Mijn techniek is verbeterd, mijn visie op fotografie is veranderd en ik vind steeds beter mijn weg in het vertellen van een verhaal. Specifieker; in het vertellen van mijn verhaal.

Interesse

Doordat ik het afgelopen jaar veel bezig ben geweest met mijn persoonlijke ontwikkeling en groei, lag hier ook de focus op in mijn vrije werk. Ik kwam tot de conclusie dat ik in een geluksparadox leef. Wij hebben het goed, maar zo voelt het niet. Je ongelukkig voelen mág niet, maar zo heb ik mij wel gevoeld. Ondanks al het goeds en moois om mij heen; een lieve man, ouders, broer, vriendinnen, een fijn huis, eten op de plank en doen wat ik het liefste doe: fotograferen.

Ik wilde niet weglopen van mij ongelukkig voelen en heb geprobeerd dit in beeld te vangen. Ik ging op zoek naar innerlijke rust en, ook zeker, naar het geluksgevoel.

Creatief proces

Door deze zoektocht kwam mijn creatieve proces in een sneltreinvaart. Ik werd steeds beter in staat om mijn gevoel te vangen in beelden of beelden te laten ontstaan. Beelden zonder plan, waarin ik toch mijn gevoel terugzag. Ik voer meer mijn eigen koers en stelde mij meer en meer open. Wie ben ik? Wat voel ik? En hoe zie je dat terug in mijn fotografie?

Tweede semester

Eind februari startte het tweede semester. Ik was vol goede moed, vol nieuwe voornemens en creatieve ideeën. En toen was daar Covid-19 en liep alles anders. Niet alleen mijn opleiding, maar ook ik kwam tot stilstand. Dankzij de intelligente lockdown werd mijn wereld erg klein.

Lockdown

Ik haal mijn inspiratie uit mijn omgeving, maar door mijn kleine wereld raakte mijn inspiratie gaandeweg uitgeput. De gesprekken met vriendinnen, nieuwe mensen ontmoeten of het simpelweg buiten zijn, het was niet of nauwelijks mogelijk. Zo ontstond de serie ‘Lockdown’, over mijn gedwongen thuiszitten en het gebrek aan (buiten)ruimte.

Voor deze serie kreeg ik van de beoordelingscommissie een ‘goed’, een groot compliment. De commissie doet dit namelijk in deze fase van de opleiding niet vaak.

De zomer door

Door de lockdown startte het tweede semester pas weer op in juni en mocht ik dus in de zomer door. Gek idee, aangezien ik in een normale situatie klaar zou zijn en had kunnen genieten van een paar maanden ontspannen en voorbereiden op het nieuwe schooljaar. Wel kon ik de mooie zomer goed gebruiken voor vrij werk. Wellicht zou ik dat anders niet hebben gemaakt…

Ook in het tweede semester heb ik veel werk gemaakt over mijn gevoelens en over hoe ik de wereld zie.

Recharge

Los daarvan heb ik een serie gemaakt over de middenstanders op het Prinses Beatrixplein in Haarlem. Totaal wat anders dan het werk hierboven, maar belangrijk vind ik ‘de mens’. Mensen ontmoeten en hun verhalen horen, vind ik interessant en inspirerend.

Als ik portretten maak, wil ik ook de mens laten zien. Ik vind het een mooi compliment als de persoon zichzelf herkent.

Op naar de derde fase

Van mijn jaargang nemen twee studenten nu een pauze. Dit betekent dat er, naast mij, nog maar één andere student is uit mijn jaargang. Hierdoor start ik op 19 oktober in een nieuwe groep, omdat met z’n tweeën doorgaan als klas niet mogelijk en niet handig is.

Leuk, maar ook spannend om ook weer andere fotografen en creatievelingen te leren kennen. Voor de inspiratie en nieuwe energie is dit wel erg welkom. Ook start ik verschillende trajecten met verschillende mentoren, om vanuit andere hoeken en perspectieven nieuwe inzichten te krijgen.

In mijn derde jaar ga ik mij specialiseren. Het wordt, net zoals de voorgaande jaren, hard werken, maar wat heb ik er zin in!